Jednak decyzja o przyspieszonym noclegu w cywilizowanych warunkach była dobrą decyzją. Wieczór miło spędzony z „autochtonami” (to nie obelga broń boże!”) dość pozytywnie wpłynął na kondycję psychofizyczną.

Zapomniałem w pierwszej części napisać o tym, że znaleźliśmy na trasie żółtą przeciwdeszczówkę którą dopchałem do, i tak na full zapakowanej, “płetwy”. Chyba dlatego tak mi się “wiuwała” na boki podczas jazdy...

Przyjechaliśmy z Rafałem dzień wcześniej. Po wieczornym piwkowaniu przy ognisku budzę się dość szybko bo chyba ok. 4tej.

W sumie to takie eskapady to nie są tanie rzeczy :) Jeżeli ktoś od podstaw chciałby przygotować się do “imprezy” czeka go kilka poważnych wydatków.

Wstaję pierwszy już przed piątą. Opuścić TAKI wschód słońca??

Szósty dzień i dystans 127km i ponad 2700m w pionie to chyba najcięższy z “etapów” jakie do tej pory przejechaliśmy.

Słusznie mi “wytknął” w komentarzu do części V Kawaler Wieczorową Porą, że nie poświęciłem w niej odpowiednio dużo miejsca dojazdowi od Bukowiny...

Otwierasz oczy i budzisz się w góralskiej chacie z drewnianych bali. Przez otwarte okno beczą owce i pieją koguty. Oj, nie wyjedziemy dzisiaj o siódmej...

Pobudka znowu o szóstej. Smarujemy napędy po wieczornym myciu i ruszamy (tradycyjnie) przed siódmą z pensjonatu...